Біз эпилепсияның әртүрлі формалары бар науқастарды қабылдаймыз. Клиникада тар профильді маман-эпилептолог, сонымен қатар
қажет болса, эпилепсияны емдеу тактикасын таңдауға көмектесетін нейрохирург, реабилитолог және психотерапевт. Біз бұл үлкен жауапкершілік екенін түсінеміз және пациенттерімізге көмектесу үшін бар күшімізді саламыз.

Эпилепсия-бұл ми нейрондарының белсенділігінің жоғарылауынан туындаған күтпеген пароксизмдер байқалатын ауру. Олар құрысулар мен құрысулармен, сондай-ақ сананың жоғалуымен бірге жүреді. Бұл ауру басқа патологияның жанама әсері ретінде де, өздігінен де дами алады.

Эпилепсия-бүкіл әлемде жиі кездесетін неврологиялық аурулардың бірі. ДДҰ статистикасына сәйкес, жер халқының шамамен 5% - ы бұл аурудан зардап шегеді. Сонымен қатар, көптеген адамдар оны қате деп санайды – бүгінгі күні одан құтылудың бірнеше жолы бар. Қазақстанда эпилепсияны медикаментоздық және хирургиялық емдеу өте табысты қолданылады.

Эпилепсияның себептері:

• жарақаттан кейінгі әсер;
• қан айналымы проблемалары;
• туа біткен патология;
• ауыр жұқпалы аурулардың салдары;
• Генетикалық бұзылулар.

Сондай-ақ, Қазақстандағы эпилепсияны диагностикалау тәжірибесі ауру ағзаның сарқылуы, климаттың күрт өзгеруі және шамадан тыс жұмыс нәтижесінде дами алады деп айтуға мүмкіндік береді.

Эпилепсияның түрлері бөлінетін 2 критерий бар. Біріншісі-мидың зардап шеккен аймағына байланысты: жалпыланған (бүкіл миға әсер ететін) және ішінара (нейрондардың жоғарылауы тек кейбір жерлерде байқалады). Екіншісі-пайда болу себептеріне байланысты: идиопатиялық (туа біткен ауытқулардан туындаған), симптоматикалық (сыртқы әсерлер немесе өткен аурулар нәтижесінде пайда болады) және криптогендік (мидағы көрінетін өзгерістердің болмауына байланысты бір немесе басқа түрге сәйкес келмейді).

Эпилепсияның негізгі симптомы циклдік сипатқа ие шабуылдар болып табылады, оның барысында қозғалтқыш функциясының бұзылуы, сезім мүшелерінің бұзылуы, эмоционалдық айырмашылықтар болуы мүмкін. Шабуылдар бір немесе сериялық болуы мүмкін. Соңғы жағдайда адам олардың арасында өздігінен жүрмеуі мүмкін. Эпилепсияның негізгі белгілері-тілдің түсуі, аузынан көбік, тыныс алуды тоқтату, құрысулар және ысылулар.

Заманауи технологиялар ауруды барынша дәл диагностикалауға және оның пайда болу себептерін анықтауға мүмкіндік береді. Мұның негізгі әдісі-электроэнцефалография (ЭЭГ), бұл мидың қызметіндегі өзгерістердің суретін алуға мүмкіндік береді. Алғашқы тексеру кезінде көп жағдайда ЭЭГ науқастың ұйқысы кезінде жасалады, бұл пароксизмдердің пайда болуын анықтауға мүмкіндік береді. Мидың томографиясы да қолданылады. Дұрыс диагноз қоюда анамнез маңызды рөл атқарады, соның арқасында аурудың дамуы туралы түсінік алуға болады.

Эпилепсияны емдеу процесі, әдістерге қарамастан, ұзақ уақытты алады, оның барысында пациент бақылауда болуы керек.

Қазақстанда эпилепсияны дәрі-дәрмекпен емдеу
Бұл жағдайда негізгі препараттар әртүрлі топтардың антиконвульсанттары болып табылады. Олар шабуылдарды тоқтатуға және болашақта олардың пайда болуын болдырмауға көмектеседі. Алайда, дәрілік терапия шабуылдардың өздерін ғана емес, олардың пайда болу себептерін де жоюды қамтиды. Сондықтан, олармен қатар, аурудың түріне байланысты, эпилепсиямен бірге жүретін психикалық бұзылуларға қарсы вальпроаттар немесе препараттар тағайындалады.

Дәрі-дәрмексіз емдеу
Көптеген адамдар аурудан дәрі-дәрмексіз құтылуға болады деп санайды, бірақ бұл олай емес. Көптеген дәрігерлер негізгі курсқа қосымша физиотерапия немесе йога сабақтарын ұсынады. Сондай-ақ, ремиссия кезінде дегидратациялық немесе соратын физиотерапия тағайындалуы мүмкін.

Эпилепсияны хирургиялық емдеу
Хирургиялық араласу өте сирек қажет және классикалық әдістер көмектеспейтін жағдайларда жасалады. Эпилепсияны хирургиялық емдеу 2 түрге бөлінеді – ми аймағын алып тастау, соның салдарынан ұстама немесе қоздырғыш пайда болады (ішінара ұстамалар үшін). Сондай – ақ, кейде субпиалды диссекция әдісі қолданылады-егер проблемалық аймақ мидың сөйлеуге немесе моторикаға жауап беретін бөліктерінде болса, жүйке жүйесіне зиян келтірместен бұл аймақтарды толығымен алып тастау жұмыс істемейді. Содан кейін хирург зардап шеккен аймақтардың айналасында ойықтар жасайды – олар шамадан тыс нейрондық белсенділіктің көрші аймақтарға таралуына жол бермейді.